Geluk?

Zijn het echt de kleine dingen die het doen?

Bestaat het wel?

Wat is het en hoe voelt het?

Moet je het afdwingen?

Moet je het zelf maken?

Geluk. Wat in Godsnaam, is dat?

Gisteravond zat ik bij  cabaretier Joep Onderdelinden in het Posttheater in Arnhem, en zijn show ging merendeels over het geluk vinden en dat je geluk zelf moet vinden, in de kleine dingen. Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen, die het doen. En ik ben het met Joep eens, het is eigenlijk een ontzettend eentonig kutlied, maar daar gaat het nu niet om. Ik ben geraakt, ik ben geraakt in mijn ziel dat eigenlijk ook zo hunkert naar dat geluk. Niet alleen door Joep, die ook ontzettend (al dan niet mij een ontzettende grappige toffe avond heeft bezorgd) mijn ogen heeft geopend in iedergeval voor een avond. Maar ook door Javier Guzman. Ik wist dat hij een alcoholprobleem had, en vier jaar nuchter was, en dat hij in Gent, weer te diep in het glaasje heeft gekeken 10 dagen lang achter elkaar. Ik wist het, want ik vind andermans ook interessant en Javier maakt deel uit van mijn lievelingswereldje, en dus maakt het het nog mooier dat ik nog een beetje dichter bij een mens in het theater kan komen. Ik kan zien dat hij ook maar mens is en dat ik eigenlijk niks beter of slechter ben dan iemand die professioneel komiek is, on and offstage. Hij was in de uitzending van De Wandeling met Hella van der Wijst, en heeft daar met Hella uitvoerig (onderweg tijdens een Pelgrimstocht) gesproken over zijn alcoholprobleem, en zijn vader, maar vooral zijn zoektocht naar geluk. Dat  raakte me zo dat ik bijna in tranen achter de PC zat toen ik het vanmorgen terugkeek. Ik voelde en ik weet ook hoe die hunkering voelt (tis alleen nog iets heftiger dan de meeste mannen naar seks hunkeren ;)) Iedereen wil gelukkig zijn, ik ook, en ik ben het ook niet. Zoals Guzman in een van zijn shows zegt "Wat weten jullie wat ik niet weet? Ik heb zelf als ik me slecht voel de neiging om te vragen wat geluk is, en hoe je dat merkt, maar niemand weet echt wat geluk is. Hoe kun je dan weten dat het de kleine dingen zijn die het doen? Het zijn de kleine dingen die het doen die het doen.. Hoe kun je dat zo stellig zeggen dat het dan die dingen zijn?

Wat mij ook ontzettend aansprak was dat Javier zei "Het lijkt wel alsof ik van mezelf niet gelukkig mag worden, omdat ik slechte dingen gedaan heb." Ik vind mezelf slecht, en denk door alles wat er gebeurd is in mijn leven, en wat er gaande is, dat ik zo slecht ben, dat geluk niet voor mij bestaat. God! Wat deed dat pijn, om ongeveer het zelfde te horen uit de mond van Javier Guzman. Hij vecht net zo hard elke dag, als dat ik doe. Op de een of andere manier deed het zo'n pijn omdat het zo herkenbaar was, maar aan de andere kant vielen er ook tranen omdat ik opeens zoveel voelde dat ik er niet mee om kon gaan, maar mijn respect is zeker weten wel gegroeid voor hem. Zo'n gevecht, zo'n openbaring toe kunnen laten naar zichzelf, daar heb ik alleen maar respect voor. Daar kun je alleen maar respect voor hebben. Niet dat Javier dit zou lezen, maar als ik hem tegen zou komen dan zou ik zeggen dat ik hem dapper en sterk vond, en vooral dat hij er mag zijn. Die bevestiging is zo belangrijk. Javier kreeg een vraag: Welke vraag moet jij jezelf eens nodig stellen?


Welke vraag moet ik mezelf stellen? En wat vraag ik me eigenlijk af? Wanneer ben je gelukkig? Of moet ik mezelf eens vragen: Mag ik dan eindelijk gelukkig zijn? Ik weet het niet.

Bekijk hier de uitzending van De Wandeling 

En aan jullie ook de vraag: Wat is geluk, en wanneer ben je gelukkig?