Ik weet dat ik niet mag verwachten dat je alles van me begrijpt en of accepteert, maar ik zou zograag willen dat je eens in mijn hoofd kon en durfde te kijken. Ik hoop stiekem dat jij een keer durft te begrijpen wat voor een oorlog het iedere dag in mijn hoofd is, je hoeft mijn hoofd niet te houden, als je maar even wil ervaren. Ik kan niet "normaal" reageren op dingen, ook al probeer ik het honderd keer. Ik kan het niet, omdat de oorlog in mijn hoofd, en de pijn van het verleden ook mijn dagelijks en mijn toekomst leven zijn. Ik snap ook wel dat ik niet honderd keer mag vragen of je nog van me houdt, maar ik ben zo bang dat het de honderd en eerste keer voorbij is. Want hoe kan je nou van iemand houden als ik? Ik ben zo bang dat ik iets verkeerd doe in hoe ik ben of doe dat ik het liever maar niet doe, omdat ik bang ben dat je me stom vind. Ik schop tegen je aan omdat ik bang ben, omdat ik bang ben dat je me pijn gaat doen, ik schop niet tegen je aan omdat ik je kwijt wil, ik schop tegen je aan omdat dat het enige is wat ik geleerd heb. Terwijl ik eigenlijk wil vragen of je me nog lief vind, vraag ik of ik wat voor je beteken. Als ik zeg dat het me niks uitmaakt, betekend dat eigenlijk "ik hoop dat je doorhebt dat ik om je probeer te geven." Ik ben zo bang. Ik ben zo bang voor mensen dat ik automatisch zorg dat mensen van me schrikken. Dat wil ik niet en ik snap ook niet waarom ze schrikken als ik hyper ben, of heel depressief. Ik kan er niks aan doen dat ik je dagen wil bellen om te vragen en om te praten, het mag niet, want het is niet normaal. Ik doe het niet want het is niet normaal. Maar wat in mijn hoofd gebeurd, is dat ook niet. Vroeger was ook niks normaal.
Ik word boos, bang en verdrietig, blij en uitzinnig. Niet normaal. Niks gebeurd normaal, en ik wil best naar je maatstaven leven, maatschappij, maar ik kan het niet. Zelfs met 28 stemmen in mijn hoofd lukt het niet, want volgens jou, ben ik niet normaal.In mijn wereld zijn er 28 stemmen, en mijzelf nodig om me staande te houden, om me aan regels te houden zodat ik mezelf niks aan doe, maar mezelf zal ik nooit kennen. Want ik wil en mag er niet zijn. Ik heb er niet voor gekozen dit allemaal te hebben.. Maar ik word er wel op aangerekend als ik iets verkeerd doe, en dat is okee, maar ik doe het NIET expres. Maar dat zie je niet. Jij ziet mijn oorlog niet. Want ik wil. Maar het gaat niet. Ik bedoel het echt niet gemeen. Hou me vast, hou van me.. alsjeblieft.
Copyright: Lisanne Herder.. 11 feb. 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten